Η αντίσταση των αγροτών ανάγκασε ινδική τράπεζα να ζητήσει επισήμως συγγνώμη και να αποζημιώσει την οικογένεια αγρότη που αυτοκτόνησε λόγω τραπεζικών χρεών.Ο Χ.Μ.Μαντουνά, αγρότης από το χωριό Χοσπούρα στο Ναντζαγκούντ Ταλούκ στην Ινδία αυτοκτόνησε επειδή δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στους όρους αποπληρωμής του δανείου του από την τράπεζα ICICI. Η τράπεζα αρνήθηκε ακόμη και να αποζημιώσει την οικογένειά του. Αγωνιστές από το Καρνατάκα Ρατζίγια Ράιθα Σάνγκα (KRRS), μέλους του διεθνούς κινήματος των αγροτών της Via Campesina μαζί με αλληλέγγυους της οικογένειας του νεκρού ανάγκασαν την τράπεζα να κλείσει τρία από τα υποκαταστήματά της στην πόλη της Μυσόρε. Σε συντονισμό με τους αγωνιστές στη Μυσόρε, στην ίδια επαρχία (Ναντζαγκούντ ) αγρότες αποφάσισαν να αρνηθούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους στις τράπεζες. Σε πολλές πόλεις μέλη του KRRS και αλληλέγγυοι πραγματοποιούσαν πορείες καθόλη τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας και εμπόδιζαν την είσοδο σε υποκαταστήματα της ICICI. Την προηγούμενη Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου ο γενικός διευθυντής της τράπεζας κατέφθασε στη Μυσόρε από το Μουμπάι για να διαπραγματευθεί με τους αγρότες και να γλυτώσει περαιτέρω απώλειες χρήματος και δημόσιου προφίλ. Τόλμησε να εκστομίσει ότι η τράπεζα δυσκολευόταν να καταβάλει αποζημιώσει για τεχνικούς λόγους. Οι αγρότες όμως δεν απομακρύονταν από το χώρο της διαπραγμάτευσης και απειλούσαν με όξυνση του αγώνα. Υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη τελικά υποστήριξαν το αίτημα της αποζημίωσης και η τράπεζα δήλωσε επισήμως ότι ακολούθησε τις διαδικασίες για την κάλυψη του δανείου. Εκπρόσωπος του KRRS δήλωσε ότι η τράπεζα δεν μπορεί να συμμεριστεί τα αισθήματα των αγροτών, αφού οι αγρότες δεν ζητούν αποζημίωση, αλλά τιμωρία για τα εγκλήματά της (πηγή: http://www.hindu.com/2007/12/15/stories/2007121552410300.htm)
Στην Ινδία, η καταστροφή από τις μεγάλες εταιρείες της γεωργοκτηνοτροφίας έχει οδηγήσει από τη δεκαετία του 80 σε ένα τέραστιο κύμα αυτοκτονιών: Δεκάδες χιλιάδες μικρογαιοκτήμονες και ακτήμονες αγρότες χρεώθηκαν σε εταιρείες και τράπεζες για να συμμορφωθούν στις επιταγές των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων (της πλήρους εξάρτησης από εταιρείες και τράπεζες της γης, των σπόρων, των ζώων και όλης της παραγωγής) βρέθηκαν σε απόλυτο αδιέξοδο. Τόσο οι αυτοκτονίες, όσο και οι μαζικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες που πήραν και τη μορφή εξεγέρσεων τη δεκαετία του 90 φαινόταν να έχουν κοπάσει τόσο λόγω της καταστολής, όσο και λόγω ορισμένων νομικών συμβιβασμών από την πλευρά των εταιρειών. Δεν είναι όμως έτσι...
